با همکاری: عهدیه، حسین قوامی، مجید نجاحی، حبیب‌الله بدیعی
شعر ترانه: سعدی
آهنگ ترانه: مهدی خالدی
اشعار متن برنامه: مولوی، سعدی
گوینده: فیروزه امیرمعز
============================================
(مولوی)
بیا ای مونس جان‌های مستان
ببین اندیشه و غوغای مستان
بیا ای شاه خوبان و برافروز
ز شمع روی خود سیمای مستان
============================================
(سعدی)
شبی و شمعی و گوینده‌ای و زیبایی
ندارم از همه عالم جز این تمنایی
قیامت است که در روزگار ما برخاست
به راستی که بلایی است این، نه بالایی
فرشته رشک بَرد بر جمال مجلس ما
گر التفات کند چون تو مجلس‌آرایی
دگر چه بینی اگر روی از او بگردانی
که نیست خوش‌تر از او درجهان تماشایی
============================================
(؟)
ای قدر تو همت بلندان
درد تو دوای دردمندان
در حلقه‌ی عاشقان سرمست
بگذار حدیث هوشمندان
============================================
(سعدی)
دل هر که صید کردی، نه کِشد سر از کمندت
نه دگر امید دارد، که رها شود ز بندت
به خدا که پرده از رویِ چو آتشت برافکن
که به اتفاق بینی، دل عالمی سپندت
نه تو را بگفتم ای دل که سر وفا ندارد؟
به طمع ز دست رفتی و به پای در فکندت
تو نه مرد عشق بودی، خود از این حصار سعدی
که نه قوت گریز است و نه طاقت گزندت
============================================
(مولوی)
باز رسید آن بت زیبای من
خرّمی امشب و فردای من
در نظرش روشنی چشم من
در رخ او باغ و تماشای من