با همکاری: ناهید دایی‌جواد، حسین قوامی، احمد عبادی، جلیل شهناز
شعر ترانه: رهی معیری
آهنگ ترانه: روح‌الله خالقی
اشعار متن برنامه: ملا محسن فیض كاشانی، محمد‌شریف هجری، نجم رازی
گوینده: آذر پژوهش
============================================
(رهی معیری)
ای آتشین‌لاله، چون روی یاری
بر آن دل خونین داغ که داری
ساغر بود پر می در روزگارت؟
یا بی‌نوا چون من در روزگاری
بخت اگر به کام تو بوَد، از چه خون به جام تو بوَد به نوبهاران
خنده گر گناه تو بوَد، داغ دل گواه تو بوَد به عشق یاران
دل تو خونین، لب تو خندان، دل‌داده یا دل‌بری
ز روی لیلی، ز قلب مجنون، خندان و خونین‌تری
من هم از شراب محبت چون تو جرعه‌نوشم
جان و دل در آتش ولیکن لاله‌سان خموشم
============================================
(ملا محسن فیض کاشانی)
در چهره‌ی مه‌رویان انوار تو می‌بینم
در لعل گهرباران گفتار تو می‌بینم
در مسجد و میخانه جویای تو می‌باشم
در کعبه و بتخانه رخسار تو می‌بینم
هرکس شده در کاری، سرگشته چو پرگاری
سرگشتگی عالم در کار تو می‌بینم
هر جا که روم نالم چون بلبل شوریده
سرتاسر عالم را گلزار تو می‌بینم
============================================
(محمد شریف هجری)
آتش خرمن من سوخته‌خرمن داند
همچو من سوخته‌ای سوز دل من داند
دشمن و دوست به فریاد و فغان‌اند افسوس
زان جفاپیشه که نه دوست نه دشمن داند
============================================
(نجم رازی)
گفتم كه زد این چنین دمِ سرد که من
بلبل ز درخت سر بر آورد که من
گفتم که چو من کسی بود غرقه‌ی اشک
نیلوفر از آب سر بر آورد که من