با همکاری: الهه، عبدالوهاب شهیدی، روح‌الله خالقی
شعر ترانه: رهی معیری
آهنگ ترانه: روح‌الله خالقی
اشعار متن برنامه: سعدی، رهی معیری، مولوی
گوینده: آذر پژوهش
============================================
(سعدی)
این تویی با من و غوغای رقیبان از پس
وین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش
باور از بخت ندارم که تو مهمان منی
خیمه‌ی سلطنت آن‌گاه فضای درویش
============================================
(سعدی )
به گلستان نروم تا تو در آغوش منی
بلبل ار روی تو بیند هوس گل نکند
============================================
(سعدی)
اگر سروی به بالای تو باشد
نه چون قد دل‌آرای تو باشد
دو عالم را به یک‌بار از دل تنگ
برون کردیم تا جای تو باشد
============================================
(رهی معیری)
شود آیا که نسیم بهاری
پرسد از آن گل خندان ز یاری
که دل از سینه‌ی تنگم برون شد
خبر از حال دل من چه داری
مرغ چمن شب‌ها چو من شور و نوا دارد
بر شاهد افسون‌گری افسانه‌ها دارد
هر جا که باشد نوگلی، گرمِ دل‌آرایی
بیچاره عاشق ناله از کار جفا دارد
آخر روا نیست ای یار جانی
با مهربانان نامهربانی
یک شب از حسرت رویت نخفتم
آتش عشق تو در دل نهفتم
گرچه ترک من مسکین بگفتی
مُردم و راز تو با کس نگفتم
تا کی عتاب و سرکشی ای مه کنی با من
تا کی ز دست من کِشی ای تازه‌گل دامن
گفتی نمی‌داند رهی رسم وفاداری
تو بی‌وفایی ای بت پیمان‌شکن یا من
آخر روا نیست ای یار جانی
با مهربانان نامهربانی
============================================
(رهی معیری)
شکسته جلوه‌ی گل‌برگ از بر و دوشت
دمیده پرتو مهتاب از بناگوشت
مگر به دامنِ گل سر نهاده‌ای شبِ دوش
که آید از نفسِ غنچه بوی آغوشت
============================================
(مولوی)
معشوقه به سامان شد، تا باد چنین بادا
غم‌خواره‌ی یاران شد، تا باد چنین بادا
عید آمد، عید آمد، و یاری که رمید آمد
عیدانه فراوان شد، تا باد چنین بادا
============================================
(مولوی)
خرّم شد از او باغ و بر من
شاخ گل من، نیلوفر من
من می نخورم ور زآنکه خورم
او بوسه دهد بر ساغر من
============================================
(رهی معیری)
در چمن چون شاخ گل نازک‌تنی افتاده است
سایه‌ی نیلوفری، بر سوسنی افتاده است
چون نسیم اندام او را بوسه‌باران کن رهی
کز هوسناکی چو گل در گلشنی افتاده است