با همکاری: پوران، عبدالوهاب شهیدی، روحالله خالقی، جواد معروفی
شعر ترانه: سعدی، رهی معیری
آهنگ ترانه: علینقی وزیری، علیاکبر شیدا
اشعار متن برنامه: سعدی، حافظ، رهی معیری
گوینده: آذر پژوهش، نورالدین ثابتایمانی
============================================
(سعدی)
عَلمِ دولتِ نوروز به صحرا برخاست
زحمت لشکرِ سرما ز سرِ ما برخاست
موسم نغمهی چنگ است که در بزم سبو
بلبلان را ز چمن ناله و غوغا برخاست
============================================
(سعدی)
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به، که ببندی و نپایی
مردمان منع کنندم، که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
حلقه بر در نتوانم زدن از بیم رقیبان
این توانم که بیایم به محلت به گدایی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی
============================================
(سعدی)
مطرب مجلس بساز زمزمهی عود
خادم ایوان بسوز مجمرهی عود
روز گلستان و نوبهار چه خسبی
خیز مگر پر کنی دامن مقصود
============================================
(حافظ)
به دور لاله قدح گیر و بیریا میباش
به بوی گل نفسی همدم صبا میباش
چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان
تو هم چو باد بهاری گرهگشا میباش
مرید طاعت بیگانگان مشو حافظ
ولی معاشر رندان آشنا میباش
============================================
(رهی معیری)
روانپرور بود خرم بهاری
که گیری پای سروی، دست یاری
اگر یاری نداری لالهرخسار
بود یکسان به چشمت لاله و خار
چمن بی همنشین زندان جان است
صفای بوستان از دوستان است
غمی بر سایهی جانان نداری
اگر جانان نداری جان نداری
بهار عاشقان رخسار یار است
که هرجا نوگلی باشد بهار است
============================================
(رهی معیری)
گل آمد و صفای بهار آورد
ساقی بیا که مستی به کار آورد
خوشتر ز می که در روزگار آورد
مستی را ببین جوان جهان را
دل بردهام ز دست دلآرامی
دیوانهدل ندید از جهان کامی
ساقی بیا که با آتشینجامی
روشن کنی دل عاشقان را