با همکاری: پوران، حسین قوامی، جلیل شهناز، روح‌الله خالقی، جواد معروفی
شعر ترانه: سعدی، رهی معیری
آهنگ ترانه: علی‌نقی وزیری، علی‌اکبر شیدا
اشعار متن برنامه: حافظ، سعدی
گوینده: آذر پژوهش
============================================
(؟)
هلال ماه چو بر آسمان هویدا شد
کلید میکده گم گشته بود و پیدا شد
============================================
(حافظ)
اگر به هر دو جهان یک نفس زنم با دوست
مرا ز هر دو جهان حاصل آن نفس باشد
خوش است باده‌ی رنگین و صحبت جانان
مدام حافظ مسکین در این هوس باشد
============================================
(حافظ)
مصلحت‌دید من آن است که یاران همه کار
بگذارند و خم طره‌ی یاری گیرند
رقص بر شعر تر و ناله‌ی نی خوش باشد
خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند
============================================
(حافظ)
هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار
کس را وقوف نیست که انجام کار چیست
پیوند عمر بسته به مویی است زینهار
غم‌خوار خویش باش، غم روزگار چیست
============================================
(حافظ)
فکر بلبل همه آن است که گل شَد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
دل‌ربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمت‌کارش
بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هرکجا هست خدایا به سلامت دارش
اگر از وسوسه‌ی نفس و هوا دور شوی
بی شکی ره ببری در حرم دیدارش
============================================
(سعدی)
با وجود قد و بالای تو کوته‌نظری است
در گلستان شدن و سرو خرامان دیدن
سعدیا محنت بیهوده مخور، دانی چیست
چاره‌ی کار تو، جان دادن و جانان دیدن
============================================
(سعدی)
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به، که ببندی و نپایی
مردمان منع کنندم، که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
حلقه بر در نتوانم زدن از بیم رقیبان
این توانم که بیایم به محلت به گدایی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی
============================================
(رهی معیری)
گل آمد و صفای بهار آورد
ساقی بیا که مستی به کار آورد
خوش‌تر ز می که در روزگار آورد
مستی را ببین جوان جهان را
دل برده‌ام ز دست دل‌آرامی
دیوانه‌دل ندید از جهان کامی
ساقی بیا که با آتشین‌جامی
روشن کنی دل عاشقان را