با همکاری: پروین، حسین قوامی، جهانگیر ملک، جواد معروفی
شعر ترانه: معینی کرمانشاهی
آهنگ: علی تجویدی
اشعار متن برنامه: مجذوب تبریزی، خاجوی کرمانی، اقبال لاهوری، میرزا حبیب خراسانی
گوینده: آذر پژوهش
============================================
(مجذوب تبریزی)
یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد
شعله تا سر گرم کار خویش شد
هر نی‌ای شمع مزار خویش شد
============================================
(خواجوی کرمانی)
منزل ار یار قرین است، چه دوزخ چه بهشت
سجده‌گه گر به نیاز است، چه مسجد چه کنشت
============================================
(معینی کرمانشاھی)
خدایا سینه‌ی عشق‌آفرین را از من دیوانه مستان
خدایا از دل آشفته‌ام این حالت مستانه مستان
چو من نازک‌دلی در عاشقی دیگر مبادا
گل نشکفته‌ای چون قلب من پرپر مبادا
مکن منع‌ام، مده پندم، که آزاد از همه بندم، رها از چون و از چندم
مرا جز سایه‌ی عشق و وفا بر سر مبادا
تهی از باده‌ی شوقم دمی ساغر مبادا
خوشا عشق و خوشا در عالم دل پا نهادن
دو دست رد به روی سینه‌ی دنیا نهادن
مکن منع‌ام، مده پندم، که آزاد از همه بندم، رها از چون و از چندم
============================================
(اقبال لاهوری)
سحر بر شاخسار بوستانی
چه خوش می‌گفت مرغ نغمه‌خوانی
برآور هرچه اندر سینه داری
سرودی، ناله‌ای، آهی، فغانی
============================================
(میرزا حبیب خراسانی)
چهر حق را جلوه اندر کعبه و میخانه نیست
گر بود جز در دلی آشفته و دیوانه نیست
یاوه‌پویی تا به کی از بهر راحت در جهان
راحتی گر هست جز در ساحت میخانه نیست
درد اگر داری برو گام از پی مردان بزن
توشه‌ی این ره به جز یک همت مردانه نیست
============================================
(اقبال لاهوری)
شنیدم در عدم پروانه می‌گفت
دمی از زندگی تاب و تبم بخش
پریشان کن سحر خاکسترم را
ولیکن سوز و ساز یک شبم بخش