با همکاری: الهه، عبدالوهاب شهیدی، جواد معروفی
آهنگ: درویشخان، عارف قزوینی
شعر ترانه: ابوالحسن ورزی
اشعار متن برنامه: محیط طباطبایی، صباحی بیدگلی، سعدی
گوینده: آذر پژوهش
============================================
(ابوالحسن ورزی)
در دلبری از بس که غوغا کردی
هر جا که رفتی فتنه بر پا کردی
ما را ز عشق خود چو شیدا کردی
هر وعده را امروز و فردا کردی
بردی چو با افسونگری از ما دل
گفتی که بیزارم از این رسوا دل
بیچاره دل، آواره دل، تنها دل
دل را تو آخر مست و شیدا کردی
ما را چو دیدی از ما بریدی
بردی ز خاطر آنچه با جان و دل ما کردی
============================================
(ابوالحسن ورزی)
گر تو مرا از خود جدا میخوانی
کی رسم و راه عاشقی میدانی
گر خود زبان بیزبانان دانی
در چشم من راز مرا میخوانی
من خواندهام اسرار شیدایی را
رمز وفا را ز دلآرایی را
گر دیدهام آیات زیبایی را
رمز وفا را ز دلآرایی را
ما هر دو مستیم، سودا پرستیم
چشم دل ما را تو بینا کردی
تو این دل آشفته را سرمست و سودا کردی
============================================
(محیط طباطبایی)
چه خوش است بوی عشق از نفس نیازمندان
دل از انتظار خونین، دهن از امید خندان
اگر از کمند عشقت بروم کجا گریزم
که خلاص بی تو بند است و حیات بی تو زندان
============================================
(صباحی بیدگلی)
مگذار که دور از رخت ای یار بمیرم
یک ره بگذر بر من و بگذار بمیرم
مردن به قفس بهتر از آن است که در باغ
از طعنهی مرغان گرفتار بمیرم
هر مشکلی آسان شود از مستی و ترسم
خالی شودم ساغر و هشیار بمیرم
گفتی به تو گر بگذرم از شوق بمیری
قربان سرت بگذر و بگذار بمیرم
بر سر ز هما سایهام افتاد صباحی
باشد که در آن سایهی دیوار بمیرم
============================================
(سعدی)
تا کی ای آتش سودا به سرم برخیزی
تا کی ای نالهی زار از جگرم برخیزی
تا کی ای چشمهی سیماب که در چشم منی
از غم دوست، به رویِ چو زرم برخیزی
یک زمان دیدهی من ره به سوی خواب بَرَد
ای خیال ار شبی از رهگذرم برخیزی
ای دل از بهر چه خونابه شدی در بر من
زود باشد که تو نیز از نظرم برخیزی
============================================
(صباحی بیدگلی)
نالم همهدم که همدمی نیست مرا
غیر از غمِ بیکسی غمی نیست مرا
گویم غم خویش، با که غیر از دل خویش
چون جز دل خویش، محرمی نیست مرا
============================================
(ابوالحسن ورزی)
کی گفتمت یاری چو من پیدا کن
خود را ز شور عاشقی رسوا کن
گر عاشقی با درد و غم سودا کن
کمتر شکایت از دل شیدا کن
عاشق کجا از قصه پروا دارد
اندیشهی امروز و فردا دارد
از غم اگر خون شد دلت، جا دارد
این فتنه را در دل تو برپا كردی
گویی به زاری، دردی چه داری
یک شب ندیدم من که با دردت مدارا کردی