گلهای رنگارنگ ۳۰۹ – شور

با همکاری : پوران، عبدالوهاب شهیدی، امیرناصر افتتاح، حبیب‌الله بدیعی، جواد معروفی
آهنگ: علی‌اکبر شیدا
شعر ترانه: کیومرث وثوقی
اشعار متن برنامه: نظامی گنجوی، اطهری کرمانی، سعدی
گوینده: روشنک
============================================

(نظامی گنجوی)

به آن نام که از نام‌ها برتر است
به آن نقش که آرایش پیكر است
به فرقی که دولت بر او تافته است
به پایی که راه رضا یافته است
به خوش‌بوییِ خاکِ افتادگان
به خوش‌خوییِ طبعِ آزادگان
به عزلت‌نشینان صحرای درد
به ناخن‌کبودان شب‌های سرد
به رنجی که خسبد بر آسودگی
به عشقی که پاک است از آلودگی
به دردی که زخم‌اش پدیدار نیست
به زخمی که با مرهم‌اش کار نیست
به صبری که در ناشکیبا بود
به شرمی که در روی زیبا بود
به فریادِ فریادِ آن یک نفس
که نومید باشد ز فریادرس
به نادیدن روی دم‌ساز تو
به محرومیِ گوش از آواز تو
به آن آرزو کز من‌ات بس مباد
بدین عاجزی کاین‌چنین کس مباد
که چون این وثیقت رسد سوی تو
نگیرد گره طاق ابروی تو
============================================

(اطهری كرمانی)

به مهر تو ای ماه زیبا قسم
به چهر تو ای مهر رخشا قسم
به اشکی که از دیده‌ی عاشقی
به دامن چکد ژاله‌آسا قسم
به آهی که از سینه‌ی سوخته
کشد شعله تا عرش اعلی قسم
به آن دردمندی که نومیدوار
فروبسته چشم از مداوا قسم
به آن ناله‌هایی که پر می‌کشد
به سوی خدا نیمه‌شب‌ها قسم
به دل‌دادگانی پریشان چو من
که در کوی یارند رسوا قسم
به عمری که در آرزویت گذشت
به دیروز و امروز و فردا قسم
که عشقت ز دل رفتنی نیست
به ذات خداوند یکتا قسم
============================================

(سعدی)

خیز و غنیمت شمار، جنبش باد بهار
ناله‌ی موزون مرغ، بوی خوش لاله‌زار
روز بهار است خیز، تا به تماشا رویم
تکیه بر ایام نیست، تا دگر آید بهار
مطرب یاران بگو، این غزل دل‌پذیر
ساقی مجلس بیار، آن قدح غم‌گسار
دفتر فکرت بشوی، گفته‌ی سعدی بگوی
دامن گوهر بیار، بر سر مجلس ببار
============================================

(کیومرث وثوقی)

ای بهار دل، بهار آمد که دسته‌دسته گل، به پایت افکنم
بستر از گل‌ها، ز سنبل‌ها، به راه حسن تو، برایت افکنم
ای کز گریبانت، سمن‌سمن ریزد به گلشن‌ها
در باغ دامانت، چمن‌چمن بشکفته سوسن‌ها
چمنی، نسرینی، فلکی، پروینی
همه مُشکینی، همه زیبایی، چه فریبایی، گل رویایی
به بهار ای گل بگذر به چمن
بفزا حُسنِ نسرین و سمن
همه خندان‌لب، همه شادان‌تر