با همکاری: پروین، عبدالوهاب شهیدی، جواد معروفی حسن کسایی
اشعار متن برنامه: مریم ساوجی، حافظ، علی‌اکبر شیدا، نظامی گنجوی، رهی معیری، مولانا
گوینده: آذر پژوهش
============================================
(مریم ساوجی)
مرا به یاد تو ایام عمر پیروز است
که با خیال تو روزم همیشه نوروز است
زآفتاب جمالت شکفته‌ام که مرا
چو جلوه‌ی تو نباشد، شب است اگر روز است
بیا به فصل گل و عید و عشق و دورِ بهار
ببین که همدم من آهِ خانمان‌سوز است
بهار و می، طرب‌افزا شد از طلیعه‌ی گل
زعشق گل، دلِ بلبل چو لاله پرسوز است
============================================
(مریم ساوجی)
تو ای دل مهبط نور خدایی
تو کام عشقی و مهدِ صفایی
تو مرآت صفای ذوالجلالی
تو جولان‌گاه عشق لایزالی
به روز شادی‌ام خوش می‌نوازی
به شامِ غم چو شمعی می‌گدازی
به تنهایی مرا دم‌ساز هستی
شبانگه تا سحر هم‌راز هستی
============================================
(مریم ساوجی)
از آن دایم به نزدت در سجودم
که عکس لطف حقی در وجودم
کسی مریم نشان از آشنا داشت
که او محرابِ دل را با صفا داشت
============================================
(حافظ)
با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی‌خبر بمیرد در عین خودپرستی
============================================
(علی‌اکبر شیدا)
عزیز دلم، یار خوشگلم، شمع محفلم
یا من از تو جدا نمی‌شم
بیا عزیز دل من
من از تو رضا نمی‌شم
بیا یار خوشگل من
من از روز ازل دل بر تو بستم خدا
من از نوشین‌لبت مدهوش و مستم
بیا آرام جانم بیا دردت بجانم
بی تو نمانم خدا
بیا بنشین كه دل بردی ز دستم
============================================
(نظامی گنجوی)
یارب به خدایی خداییت
وآنگه به کمال پادشاییت
کز عشق به غایتی رسانم
کو ماند اگر که من نمانم
============================================
(نظامی گنجوی)
نُخُستم باده دادی مست كردی
به مستی در مرا پا بست كردی
============================================
(رهی معیری)
دیده مپوشان به تماشای گل
باده‌ی مستانه بزن پای گل
چون گل رخسارِ دل‌آرای دوست
جلوه کند روی دل‌آرای گل
============================================
(مولانا)
ای عاشقان، ای عاشقان، پیدا شوم، پیدا شوم
بر روی آن مهروی خود، شیدا شوم، شیدا شوم
معشوقه گر گوید برو، در عشق ما رسوا شوی
من زهد را یکسو نهم، رسوا شوم، رسوا شوم
یارم اگر ترسا شود، زُنّار بندم بر نیاز
در کفر اگر صادق نی‌ام، ترسا شوم، ترسا شوم
زان آب رحمت قطره‌ای، بر من فشان تا وا رهم
تا کی صدف باشد چنین، دریا شوم، دریا شوم
ساقی چنین مِی می‌دهد زان دُردِ دَرد آلوده‌ام
میخانه‌ها را سربه‌سر، صهبا شوم، صهبا شوم