با همکاری: عبدالوهاب شهیدی، جواد معروفی
اشعار متن برنامه: سعدی
گوینده: روشنک
============================================
(سعدی)
ای ساربان آهسته ران، کآرام جانم می‌رود
وان دل که با خود داشتم، با دل‌ستانم می‌رود
من مانده‌ام مهجور از او، بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او، در استخوانم می‌رود
محمل بدار ای ساربان، تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گویی روانم می‌رود
در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می‌رود
============================================
(سعدی)
بار فراق دوستان، بس که نشسته بر دلم
می‌روم و نمی‌رود، ناقه به زیر محملم
بار بیافکند شتر، چون برسد به منزلی
بار دل است همچنان، ور به هزار منزلم
ای که مهار می‌کشی، صبر کن و سبک مرو
کز طرفی تو می‌کشی، وز طرفی سلاسلم
آخرِ قصد من تویی، غایت جهد و آرزو
تا نرسم ز دامنت، دست امید نگسلم