با همکاری: سیما بینا، قوامی، لطفالله مجد
آهنگ: علیاکبر شیدا
شعر ترانه: علیاکبر شیدا
اشعار متن برنامه: نظام وفا کاشانی، فروغی بسطامی، منصوره اتابکی (زهره)
گوینده: روشنک
============================================
(علیاکبر شیدا)
خواهم که بر زلفت، هر دم زنم شانه
ترسم پریشان کنی بسی، حال هرکسی، رندانه رندانه
خواهم که بر رویت، هردم زنم بوسه
ترسم که مجنون کنی، بسی یار نورسی، دیوانه دیوانه
============================================
(علیاکبر شیدا)
گل پیش تو آموخت نازکبدنی را
بلبل به تو آموخت شیرینسخنی را
هرکس که لب لعل تو را دید و به من گفت
حکاک چه خوش کنده عقیق یمنی را
============================================
(فروغی بسطامی)
ما دل خود را به دست شوق شکستیم
هر شکنش را به تار زلف تو بستیم
در پی پیوند حلقهی سر زلفت
رشتهی الفت ز هرچه بود گسستیم
============================================
(نظام وفا)
نظری به رویش امشب، نظری به ماه دارم
که میان ماه و رویش، بسی اشتباه دارم
من اگر بَدم چه باکم، که تویی بدین نکویی
چه نکوییام از این به، که تو نیکخواه دارم
به رخ از هجوم زلفت، نبود مجال دیدن
که میان روز روشن، دو شب سیاه دارم
نظر ار کنم به رویت، اثری ز من نماند
به تو زحمتی که دارم، به یکی نگاه دارم
چو گدای روستایی، که به بزم شهر درآید
چه کنم عدد ندانم، که چهسان نگاه دارم
مگر آن ستارهی صبح، دمید خواهد امشب
که گهی نظر به پروین، و گهی به ماه دارم
تو به فکر آن که از در، به چه حیلهام برانی
منِ سادهدل به این خوش، که گریزگاه دارم
============================================
(منصوره اتابکی، زهره)
سینهای دارم ز غم افروخته
نکتهها از فیض غم آموخته
سوختم از آتش سودای او
جان نهادم بر سر غمهای او
گرچه کردم نیستی را پیشهام
آسمانها عرصهی اندیشهام
کیستم من، از خودی بیگانهای
عاشقی، دردیکش و دیوانهای
ای خوشا این مستی و دیوانگی
دور بادا نخوت فرزانگی
Comments
چو گدای روستایی که به بزم شه درآید
چه کنم ادب ندانم که چه سان نگاه دارم