با همکاری : مرضیه، حسین قوامی، پرویز یاحقی، مرتضی محجوبی، حسن کسایی
آهنگ: علی‌اکبر شیدا
شعر ترانه: علی‌اکبر شیدا
اشعار متن برنامه: علی‌اکبر شیدا، سعدی، فخرالدین عراقی
گوینده: روشنک
============================================
(علی‌اکبر شیدا)
در خم زلف تو از اهل جنون شد دل من
واندر آن سلسله عمری است که خون شد دل من
در ازل با سر زلف تو چه پیوندی داشت
که پریشان شد و از خویش برون شد دل من
این همه فتنه مگر زیر سر زلف تو بود
که گرفتار بدین سحر و فسون شد دل من
پیش اهل حرم و دیر زبون شد دل من
============================================
(علی‌اکبر شیدا)
باشد از لعل تو یک بوسه تمنای دلم
می‌کشم خجلت از این خواهش بی‌جای دلم
عاشق روی توام، بسته‌ی موی توام
کشته‌ی خوی توام، ساکن کوی توام
============================================
(سعدی)
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان منع کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
============================================
(علی‌اکبر شیدا)
ای بت چین، ای صنم
حوروش و ماه‌جبین، ای صنم
من از تو دوری نتوانم دگر
کز تو صبوری نتوانم دگر
هر که تو را دید ز خود دل برید
رفت ز خود هر که رُخَت را بدید
من از تو دوری نتوانم دگر
کز تو صبوری نتوانم دگر
زلف به رخساره چو افشان کنی
حالت جمعی تو پریشان کنی
وای به حال دل شیدای من
من از تو دوری نتوانم دگر
کز تو صبوری نتوانم دگر
============================================
(علی‌اکبر شیدا)
سوخت سودای تو سرمایه‌ی عمرم ای دوست
می‌نپرسی که در این واقعه چون شد دل من
به تَولای تو ای کعبه‌ی ارباب صفا
پیش اهل حرم و دیر زبون شد دل من
============================================
(فخرالدین عراقی)
طره‌ی یار، پریشان چه خوش است
قامت دوست، خرامان چه خوش است
از می عشق دلی مست و خراب
همچو چشم خوش جانان چه خوش است
آن دل شیفته‌ی ما بنگر
در خم زلف پریشان چه خوش است
یوسف گم‌شده‌ی ما را بین
کاندر آن چاه زنخدان چه خوش است
لذت عشق بتم از من پرس
تو از آن بی‌خبری کان چه خوش است
تو چه دانی که شکرخنده‌ی او
از دهان شکرستان چه خوش است
یار ساقی و عراقی باقی
وه که این عشق بدین‌سان چه خوش است