با همکاری: مرضیه، بنان، عبدالعلی وزیری، علینقی وزیری
شعر ترانه: حسین گل‌گلاب
اشعار متن برنامه: مولوی، سعدی
گوینده: روشنک
============================================
(حسین گل‌گلاب)
دل برده‌ای از دستم، ز آهنگ تو من مستم
چون عاشق ساز هستم، من دل به تارت بستم
با پنجه‌های چون باز، گیری تو پرده‌ی ساز
با ساز کنی آواز، از دل برون کنی راز
از پنج‌گاه و از شور، در خاطر افکنی شور
گاه از نوا و ماهور، اندوه دل کنی دور
آهنگ سازت در گوش، آید برد از سر هوش
هشیار گردد مدهوش, گیتی کند فراموش
دست از تو کی توان شست؟
کِی چون تو می‌توان جست؟
هرگز نمی شوی سست، چون سعی و عزم در توست
============================================
(مولوی)
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم
هرکسی از ظن خود شد یار من
وز درون من نجست اسرار من
============================================
(سعدی)
من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم؟
حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم
تو مگر سایه‌ی لطفی به سر بخت من آری
که من این قدر ندارم که به مقدار تو باشم
خویشتن بر تو نبندم که من از خود نپسندم
که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم
============================================
(سعدی)
نه تو گفتی که به جا آرم و گفتم که نیاری
عهد و پیمان وفاداری و دل‌بندی و یاری
تن آسوده نداند که دل خسته چه باشد
من گرفتار کمندم تو چه دانی که سواری
ای خردمند که گفتی نکنم چشم به خوبان
به چه کار آیدت آن دل که به خوبان نسپاری