با همکاری: مرضیه، مرتضی محجوبی، پرویز یاحقی، احمد عبادی، رضا ورزنده
اشعار متن برنامه: رعدی آذرخشی، فرصت شیرازی، فخرالدین عراقی، مجد همگر شیرازی، میرصیدی تهرانی، صائب تبریزی
شعر ترانه: رهی معیری
گوینده: فرنگیس اردلان
============================================
(رعدی آذرخشی)
یار باز آمد و غم رفت و دل آرام گرفت
بخت خندید و لبم از لب او کام گرفت
غم بیداد زمان دور شد از گلشن جان
دست تا دامن آن سرو گل‌اندام گرفت
تا نهان‌خانه‌ی شب خلوت عشاق شود
مه ره خیمه‌گه ابر سیه‌فام گرفت
خواستم راز درون فاش کنم یار نخواست
نگهی کرد و سخن شیوه‌ی ایهام گرفت
گفت در کوره‌ی هجران تن و جانت که گداخت؟
گفتم آن شعله‌ی عشقی که مرا خام گرفت
گفت دور از لب و کامم لب و کام تو چه کرد
گفتمش بوسه‌ی تلخی ز لب جام گرفت
گفت بر محنت ایام دلت گشت صبور
گفتم این پند هم از گردش ایام گرفت
============================================
(فرصت شیرازی)
کنون با دوستان بیگانه استم
به گوش عاشقان افسانه استم
دریغ از من که در میخانه‌ی غم
به دست تو تهی‌پیمانه استم
============================================
(فخرالدین عراقی)
ای مطرب عشق ساز بنواز
کان یار نشد هنوز دمساز
============================================
(مجد همگر)
زمانی عاشقی دیوانه بودم
زمانی فتنه‌ی میخانه بودم
دریغ آخر ندانستی تو ای دوست
که گنجی در دل ویرانه بودم
============================================
(میر صیدی تهرانی)
نوبهار است بیا تا به چمن روی کنیم
به خیال رخ جانانه گلی بوی کنیم
هرکجا سنبلی آشفته ببینیم به باغ
شرحی آغاز از آن سنبل گیسوی کنیم
ار ببینیم یکی غنچه‌ی نشکفته هنوز
وصفی از آن لب شیرین سخن‌گوی کنیم
چشم سازیم به رخساره‌ی نرگس نگران
یادی از مستی آن نرگس جادوی کنیم
پای سروی بنشینیم به آزادی و ناز
صفتی راست از آن قامت دل‌جوی کنیم
============================================
(صائب تبریزی)
تا رخ از باده‌ی گل‌رنگ برافروخته‌‌ای
جگر لاله‌عُذاران چمن سوخته‌ای
من کجا هجر کجا، ای فلک بی‌انصاف
به همین داغ بسوزی، که مرا سوخته‌ای
============================================
(رهی معیری)
منِ بی‌دل ساقی، به نگاهی مستم
تو به جامی دیگر، چه بَری از دستم
دو چشم فتنه‌انگیزت، تا دیدم ای گل
قسم به نرگس مستت، که از این مِی مستم
از فریب و گردش چشمت، نبوَد در ساغرِ می
دگران مست از می گلگون، دل من از گردش وی
می و گل گر دل‌انگیز است، تو در آن لب گل و مِی داری
به لطافت چو بهشتی، به طراوت چو بهاری، از گیسویت بنفشه‌زاری
ای گلستان، سر کویت، گلِ بُستان، چون رویت کِی باشد کِی
تویی آن گل در گیتی، که نداری آفتِ دِی
گل من، بیا به ساحت باغ و چمن
که گل به سبزه پنهان گردد، ز شرم تو پریشان گردد
چو روی نازنینت بیند، ز ناز خود پشیمان گردد
شبی ای مه، دمی ای گل، گذری کن بر سر ما
که جدا زآن لب می‌گون، شده پرخون ساغر ما
چو دل از حسرت خون شد، نکند می چاره‌ی وی
============================================
(میرصیدی تهرانی)
لوح طلسم هستی عاشق، دل است دل
تا پیش توست بود و نبودش به دست توست
Podcast: Play in new window | Download (59.1MB)