با همکاری: مرضیه، پرویز یاحقی، مرتضی محجوبی، لطف‌الله مجد، حسن کسایی
اشعار متن برنامه: مولانا، حافظ
شعر ترانه: رهی معیری
گوینده: فرنگیس اردلان
============================================
(مولانا)
بهار آمد، بهار آمد، بهار خوش‌عذار آمد
خوش و سرسبز شد عالم، اوان لاله‌زار آمد
فراوان شد در این مجلس، ریاحین و گل و نرگس
از آن چه بود هر باری شکوفه صد هزار آمد
============================================
(رهی معیری)
منِ بی‌دل ساقی، به نگاهی مستم
تو به جامی دیگر چه بری از دستم
دو چشم فتنه‌انگیزت، تا دیدم ای گل
قسم به نرگس مستت، که از این می مستم
اثری با گردش چشمت، نبود در ساغر می
دگران مست از می گلگون، دل من از گردش وی
مِی و گل گر دل‌انگیز است، تو در آن لب، گل و مِی داری
به لطافت چو بهشتی، به طراوت چو بهاری، از گیسویت بنفشه‌زاری
ای گلستان سر کویت، گل بستان چون رویت کی باشد، کی؟
تویی آن گل در گیتی، که نداری آفت دی
گل من، بیا به ساحت باغ و چمن، که گل به سبزه پنهان گردد
ز شرم تو پریشان گردد، چو روی نازنینت بینند، ز ناز خود پشیمان گردد
شبی ای مه، دمی ای گل، گذری کن بر سر ما
که جدا ز آن، لب می‌گون، شده پر خون ساغر ما
چو دل از حسرت خون شد، نکند می چاره‌ی وی
============================================
(حافظ)
از آن میخانه‌ی باقی، که باشد شاهد و ساقی
شرابی خورده‌ام جانا، که عقلم بی‌قرار آمد
بهار آمد، بهار آمد، که عالم بوی جان گیرد
بنال ای بلبل عاشق، که یار گل‌عذار آمد
============================================
(مولانا)
صلا یا ایها العاشق، که آن مهر و نگار آمد
میان بندید عشرت را، که یارم در کنار آمد
Podcast: Play in new window | Download (41.2MB)