با همکاری: مرضیه، علی‌نقی وزیری، مرتضی محجوبی، حسین‌علی ملاح
اشعار متن برنامه: فرخی سیستانی، مولانا
گوینده: روشنک
============================================
(فرخی سیستانی)
کم‌کم آید از چمن بوی بهار
گشت دور جام لعل خشک‌وار
نرم‌نرمک عطر افشاند نسیم
اندک‌اندک گل دمد بر شاخسار
مرغک عاشق به صد شور و نوا
برکشد از دل نوای یار، یار
گر تو را در دل غمی باشد بزرگ
بر بیابان فراموشی سپار
روز نو کن، عشق نو کن، می کهن
چند نالیدن ز دست روزگار
همی نسیم گل آرد به باغ بوی بهار
بهارچهر مَنا، خیز و جام باده بیار
اگر چه باده حرام است ظن برم که مگر
حلال گردد بر عاشقان به وقت بهار
============================================
(مولوی)
آتش عشق است کاندر نی فتاد
جوشش عشق است کاندر می فتاد
همچو نی زهری و تریاقی که دید
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید
نی حدیث راز، پرخون می‌کند
قصه‌های عشق مجنون می‌کند
گر نبودی ناله‌ی نی را اثر
نی جهان را پر نکردی از شکر
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
سِرّ پنهان است اندر زیر و بم
فاش اگر گویم جهان برهم زنم
============================================
(مولانا)
بشنو از نی چون حکایت می‌کنند
وز جدایی‌ها شکایت می‌کند
کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
از نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
سینه خواهم شرحه‌شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هرکسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم
هر کسی از ظن خود شد یار من
وز درون من نجست اسرار من
سِرّ من از ناله‌ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
Podcast: Play in new window | Download (39.7MB)