با همکاری: پوران، حسین قوامی، مجید نجاحی، جواد معروفی
شعر ترانه: کیومرث وثوقی
آهنگ: علی‌اکبر شیدا
اشعار متن برنامه: مولوی، سعدی، رهی معیری
گوینده: آذر پژوهش، نورالدین ثابت‌ایمانی
============================================
(مولوی)
ز رویت دسته‌ی گل می‌توان کرد
ز مویت شاخ سنبل می‌توان کرد
دلم صدپاره شد، هر پاره نالان
که از هر پاره بلبل می‌توان کرد
============================================
(سعدی)
خوشا و خرّما وقت حبیبان
به بوی صبح و بانگ عندلیبان
نصیب از عمر دنیا نقد وقت است
مباش ای هوشمند از بی‌نصیبان
============================================
(رهی معیری)
بهار می‌گذرد، خیز دست دل‌بر گیر
به پای لاله و گل زندگانی از سر گیر
کنون که باد صبا چنگ زد به دامن سرو
تو نیز دامن آن سرو نازپرور گیر
به یک دو جام اگر در نیامد از پا عقل
ز دست یار پری‌چهره جامِ دیگر گیر
ببوس از سر آن سرو سیمین‌تن تا پای
به پای او چو رسی، این رویه از سر گیر
بهار می‌گذرد، خیز و دست دل‌بر گیر
به پای لاله و گل دور عشرت از سر گیر
کنون که باد بهاری گرفت دامن سرو
تو نیز دامن آن سرو نازپرور گیر
به یک دو جام اگر در نیامد از پا عقل
ز دست یار پری‌چهره جامِ دیگر گیر
ببوس از سر آن سرو سیم‌تن تا پای
به پای او چو رسی، کار بوسه از سر گیر
============================================
(علی‌اکبر شیدا)
ای زلف سرکجت
همه چین‌چین، شکن‌شکن
مویت برای بستن دل‌ها، رسن‌رسن
گیسو فشانده بر سر دوش و نهان شدی
چون یاس نورسی، گل خندان به پیرهن
هر دم رمیده‌ای، چو یكی کبک و بی تو من
هر سو دوان‌دوان، به وفایت چمن‌چمن
داری زکات حُسن و ندانی به کی دهی
من مستحق‌ام ای شه خوبان، به من، به من
لطف و احسان، به من، به من
خوش و شادان، به من، به من
ما غیر تو اندر دو جهان یار نداریم
بی روی تو با خلق جهان کار نداریم
جانم کار نداریم، حبیب کار نداریم
تویی حبیب من یار، تویی طبیب من یار